Μικρή ιστορία για το νόημα της Γέννησης του Χριστού

Άνθρωπος και πουλιά

Ήταν κάποτε ένας πολύ μοντέρνος άνθρωπος. Ήταν πονόψυχος, έντιμος και, γενικά, καλός άνθρωπος. Ήταν κουβαρντάς με την οικογένειά του, τετράγωνος στις συναλλαγές του με τους άλλους ανθρώπους. Αλλά δεν πίστευε «σ’αυτά τα πράγματα» που μιλάνε για την Σάρκωση, όπως λέει η Εκκλησία μας τα Χριστούγεννα. Δεν μπορούσε με κανένα τρόπο να τα καταλάβει και ήταν πολύ έντιμος για να υποκρίνεται το αντίθετο.
Απλούστατα δεν μπορούσε να χωνέψει την ιστορία του Ιησού: του Θεού που κατεβαίνει στη γη ως άνθρωπος.

Χριστουγεννιάτικα κάλαντα Ηπείρου

Ευχές

Τα χριστουγεννιάτικα τσαρούχια, Γεώργιος Αθάνας

Γεώργιος Αθάνας, Τα χριστουγεννιάτικα τσαρούχια

Από μικρός είχε μια μανία: να κοιτάζει τα πόδια των ανθρώπων κι όταν ήταν ποδεμένοι -τις πιο πολλές φορές μπορεί να ήταν ξυπόλητοι- να περιεργάζεται τα τσαρούχια τους ή τα παπούτσια των γυναικών με κάποιον τρόπο που θα έκανε τον άλλον να πιστέψει πως ο μικρός τσομπανάκος ήξερε να κρίνει αν ήταν τάχα καλά ή κακά φτιαγμένα από το μάστορά τους. Αυτός φορούσε γουρουνοτσάρουχα, πέδιλα καμωμένα από το πετσί του χριστουγεννιάτικου γουρουνιού. Στα μέρη μας σφάζουμε τα θρεφτά γουρούνια την παραμονή των Χριστουγέννων. Κι είναι τα μόνα γουρούνια που γίνονται γδαρτά κι όχι μαδητά. Γιατί είναι μεγάλα και τετράπαχα. Δεν ψένονται, για να ροδοκοκκινίσει η πέτσα τους και να τρώγεται κριτσανιστά, που να είναι σα μύγδαλο καβουρδισμένο. Τώρα το πετσί τους γδέρνεται, αλατίζεται κι απλώνεται στον ήλιο. Απ' αυτό βγαίνουν τα γουρνοτσάρουχα της φαμελιάς. Το πάχος γίνεται γλίνα*, οι χοντράδες* γίνονται τσιγαρήθρες, κι έπειτα μένουν τα κόκαλα για μαγειρευτά, τα εντόσθια για πηχτές* και για ματιές*, το κρέας για λουκάνικα και
για παστουρμά. Μ' ένα καλό γουρούνι περνάει τον υπόλοιπο χειμώνα η φτωχοφαμελιά.

Χριστούγεννα

 

                         Απολυτίκιο                                   

Η Γέννησίς σου Χριστὲ ο Θεὸς ημών
ανέτειλε τω κόσμω το φως το της γνώσεως
εν αυτή γαρ οι τοις άστροις λατρεύοντες
υπὸ αστέρος εδιδάσκοντο
Σε προσκυνείν τον ήλιον της δικαιοσύνης
και Σε γινώσκειν εξ ύψους ανατολήν
Κύριε δόξα Σοι.

Κοντάκιο (σύνθεση Ρωμανού του Μελωδού)

Η Παρθένος σήμερον
τον Υπερούσιον τίκτει
και η Γή το σπήλαιον
τω απροσίτω προσάγει
Άγγελοι μετὰ ποιμένων δοξολογούσι
Μάγοι δε μετα αστέρος οδοιπορούσι
Δι’ ημάς γαρ εγεννήθη παιδίον νέον
ο προ αιώνων Θεός.

Ευγένιου Τριβιζά, «Χριστουγεννιάτικη Ιστορία - Ένα δέντρο, μια φορά»

Ευγένιου Τριβιζά, «Χριστουγεννιάτικη Ιστορία - Ένα δέντρο, μια φορά»

Το δέντρο

Σ' ένα άχαρο πεζοδρόμιο μιας πολύβουης πολιτείας ήταν κάποτε ένα άσχημο παραμελημένο δέντρο.
Κανείς δεν το πρόσεχε. Κανείς δεν το φρόντιζε. Κανείς δεν του έδινε την παραμικρή σημασία. Τα φύλλα του είχαν μαραζώσει, είχαν πέσει από καιρό κι είχε απομείνει γυμνό, σκονισμένο και καχεκτικό.
Ποτέ δεν είχε γνωρίσει του δάσους τη δροσιά. Δεν είχαν κελαηδήσει ποτέ στα φύλλα του πουλιά, με δυσκολία να το άγγιζε πού και πού κάποια πονετική ηλιαχτίδα που γλιστρούσε στα κρυφά ανάμεσα στις μουντές και άχαρες πολυκατοικίες που το περιστοίχιζαν.
Οι περαστικοί διάβαιναν δίπλα του με αδιαφορία, βλοσυροί και βιαστικοί, χωρίς να του δίνουν καθόλου σημασία, μερικοί μάλιστα πετούσαν αποτσίγαρα, φλούδια από κάστανα και λερωμένα χαρτομάντηλα κι άλλοι φτύνανε στο χωμάτινο τετραγωνάκι γύρω από τη ρίζα του.
Και σα να μην έφταναν όλα αυτά, κατάλαβε από κάτι μηχανικούς με σκούρες καμπαρντίνες και κρεμαστά μουστάκια, που έσκυβαν και μουρμούριζαν κι όλο μετρούσαν σκυθρωποί, ότι θα πλάταιναν το δρόμο πλάι του. Κι αν συνέβαινε αυτό, τι τύχη το περίμενε; Θα το πελέκιζαν, θα το ξερίζωναν; Θα το πετούσαν μήπως στα σκουπίδια;

Τα Χριστούγεννα του Τεμπέλη

    Στην ταβέρνα του Πατσοπούλου, ενώ ο βορράς εφύσα, και υψηλά εις τα βουνά εχιόνιζεν, ένα πρωί, εμβήκε να πίη ένα ρούμι να ζεσταθή ο μαστρο-Παύλος ο Πισκολέτος, διωγμένος από την γυναίκα του, υβρισμένος από την πενθεράν του, δαρμένος από τον κουνιάδον του, ξορκισμένος από την κυρά–Στρατίναν την σπιτονοικοκυράν του, και φασκελωμένος από τον μικρόν τριετή υιόν του, τον οποίον ο προκομμένος ο θείος του εδίδασκεν επιμελώς, όπως και οι γονείς ακόμη πράττουν εις τα «κατώτερα στρώματα», πως να μουντζώνη, να βρίζη, να βλασφημή και να κατεβάζη κάτω Σταυρούς, Παναγιές, κανδήλια, θυμιατά και κόλλυβα. Κι έπειτα, γράψε αθηναϊκά διηγήματα!

ΑΟΤ - ΑΕΛ 1-0 (ΚΥΠΕΛΛΟ)

 Υπέροχο το φεγγάρι πάνω από το στάδιο.

 Η προθέρμανση

 οι οπαδοί του ΑΟΤ

 Λιγο πριν την έναρξη του αγώνα

 η έναρξη του αγώνα

 καινούριο καπνογόνο από τους Σακαφλιάδες








χωρίς ευκαιρίες το α΄ ημίχρονο

 άρχισε το β΄ ημίχρονο

 Στο 90΄ λεπτό ο Γιαννιτσάνης με εκπληκτικό πλασέ από πλάγια θέση, αφού πέρασε και τον τερματοφύλακα, έκανε το 1-0

 Έξαλλοι οι πανηγυρισμοί παικτών, και φιλάθλων του ΑΟΤ

 Λήξη του αγώνα και η ομάδα μας στον επόμενο γύρο του κυπέλλου

 και μετά από απαίτηση των φιλάθλων οι ποδοσφαιριστές κάνανε το όλε,όλε ...

Χριστουγεννιάτικη ζωγραφική

Χριστουγεννιάτικη  ζωγραφική στην πόρτα  πολυκατοικίας της πόλης μας

Κλάδεμα των πλατάνων της κεντρικής πλατείας

Όμορφη φθινοπωρινή ημέρα

Φθινόπωρο ... με ανοιξιάτικο ήλιο.

Τα σκαλιά που οδηγούν στο Ληθαίο ποταμό

Μία από τις γέφυρες του Ληθαίου (κάτω από τον Άγιο Στέφανο)

Ιερά Μονή Ιωάννη του Θεολόγου Ζάρκο Τρικάλων 10/12/2016

ΑΟΤ : 1 - ΟΦΗ : 0

... 1-0 αντί για 5-0!!!!!!!!!!!!!!!!!