Η εποποιΐα του Γουέμπλεϊ

Στα τέλη της δεκαετίας του ’60, στην τεχνική ηγεσία του Παναθηναϊκού είχε βρεθεί ο Λάκης Πετρόπουλος. Με τον παλιό τους παίκτη στο «τιμόνι», οι πράσινοι κατέκτησαν το νταμπλ του 1969 (το πρώτο στην ιστορία τους) και το πρωτάθλημα του 1970. Ο Παναθηναϊκός διέθετε μια πολύ καλή ομάδα, ένα κράμα έμπειρων και νεαρών ποδοσφαιριστών που αποτελούσε με διαφορά το κορυφαίο σύνολο της χώρας. Ήταν όμως η ώρα για το «κάτι παραπάνω».

Η κίνηση που άλλαξε την ιστορία του Συλλόγου, ήταν η πρόσληψη του Φέρεντς Πούσκας το καλοκαίρι του 1970. Ο θρυλικός Μαγιάρος ποδοσφαιριστής ανέλαβε την ομάδα και την ενέπνευσε με τη δική του φιλοσοφία. Έκανε τους ποδοσφαιριστές να μη φοβούνται κανέναν αντίπαλο, να κοιτάζουν τα μεγαθήρια «στα μάτια» και να πιστεύουν απόλυτα στις δυνατότητές τους. Με ηγέτη τον «καλπάζοντα συνταγματάρχη», το τριφύλλι διέγραψε μια αξέχαστη πορεία στα ευρωπαϊκά γήπεδα την περίοδο 1970-1971.

Αποκλείοντας διαδοχικά την Ζενές Ες του Λουξεμβούργου, τη Σλόβαν Μπρατισλάβας από την Τσεχοσλοβακία, την πρωταθλήτρια Αγγλίας, Έβερτον και τον ερυθρό Αστέρα Βελιγραδίου, ο Παναθηναϊκός έφτασε ένα βήμα από το όνειρο. Έφτασε στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών. Ένα επίτευγμα ανεπανάληπτο ως σήμερα. Μπορεί στον τελικό ο Άγιαξ να αποτέλεσε ένα αξεπέραστο εμπόδιο αλλά το έπος του Γουέμπλεϊ μένει αξέχαστο ως τις ημέρες μας.

Στο τέλος της ίδια χρονιάς, ο Παναθηναϊκός εκπροσώπησε την Ευρώπη στον τελικό του διηπειρωτικού Κυπέλλου, ολοκληρώνοντας την διεθνή του καταξίωση με δύο πολύ καλές εμφανίσεις κόντρα στην πρωταθλήτρια Νοτίου Αμερικής, Νασιονάλ του Μοντεβιδέο.

πηγή: palaimaxoipanathinaikou.gr