ΠΑΙΚΤΑΡΑΔΕΣ !!!

Τελικός σχολικού πρωταθλήματος μπάσκετ, νικητής το 2ο Γενικό Λύκειο

Tο ποδόσφαιρο που παίζαμε στα παιδικά μας χρόνια

«Στα 3 κόρνερ πέναλτι» – Απαγορεύονται οι «Καραβολίδες» και τα «Ξερόμυτα» – Το «μπακότερμα»

Τα "ξερόμυτα" δεν μετράνε, "στα 3 κόρνερ πέναλτι", ο ορισμός του νοητού τέρματος, ο τύπος που είχε την μπάλα και τον είχαμε στα όπα όπα. Ένα φλας μπακ στο ποδόσφαιρο που παίζαμε στα παιδικά μας χρόνια.

Σήμερα το ποδόσφαιρο πλέον έχει ταυτιστεί με το τρίπτυχο πίτσες-μπίρες-Champions League με μερικά "δημιουργικά" διαλείμματα για "Pro" και "Football Manager". Τα πράγματα, όμως, δεν ήταν πάντοτε έτσι.

Κάποτε παίρναμε μια μπάλα, μαζευόμασταν σε μια αλάνα, πλατεία, σχολείο και παίζαμε ένα διπλό από το μεσημέρι, μέχρι να νυχτώσει. Αυτοί οι ποδοσφαιρικοί "μαραθώνιοι" διέπονταν από κάμποσους κανόνες και είχαν αρκετά χαρακτηριστικά, που τους καθιστούσαν μοναδικούς και τους θυμόμαστε ακόμα με νοσταλγία.

Αλέξανδρος Δελμούζος: Πώς έγινα δάσκαλος (απόσπασμα από το Γράμμα σ' ένα φίλο μου)

Ξαναγυρίζοντας τότε στα περασμένα έφερνα επίμονα εμπρός μου τα παλιά σχολικά μου χρόνια. Ζητούσα τη δική μου ψυχή, μα δεν την έβρισκα στο σχολείο, παρά στο σπίτι και στο περιβόλι μας ή έξω στα βουνά, στο λόγκο και στα χωράφια. Χίλιες δυο σκηνές και επεισόδια έπαιρναν για μένα νόημα και σημασία. Με πόσο κόπο και φροντίδα έχτιζα στο περιβόλι μας μια καλύβα με πλίθρες, που τις είχα χύσει με το μικρότερο αδερφό μου, όπως έβλεπα να κάνουν και οι αληθινοί χτίστες. Μια καλύβα σωστή με σκεπή, με πόρτα και παράθυρο, όλα καμωµένα µε τα χέρια µας. Και δίπλα το δικό µας περιβολάκι, ένα κοµµάτι θησαυρό για µας µέσα στο µεγάλο µε τις βραγιές, τους δροµάκους, τα δέντρα και τα λουλούδια του. ∆έντρα και λουλούδια που τα είχαµε φυτέψει µε τα χέρια µας και τα βλέπαµε µέρα την ηµέρα να µεγαλώνουν, να µπουµπουκιάζουν, ν' ανοίγουν άνθη και να δένουν καρπούς. Πόση υποµονή και φροντίδα, τι συµµετρία χρειαζόταν, για να γίνει η Αγια-Σοφιά ή το καράβι για τα κάλαντα! Και όµως το δικό µας ήταν πάντα από τα πλουσιότερα και τα πιο ωραία...

Κατίνα Γ. Παπά - Η εκδρομή του Δημητρού

«Η εκδρομή του Δημητρού»

Σήμερα τα πράμματα ήτανε δύσκολα για το Δημητρό. Η μητέρα του ερχότανε αργά, η γειτόνισσα έλειπε, σαπούνι δεν είχε, η ώρα έφευγε, κι ως τόσο αυτός, αύριο το πρωί στις εφτά έπρεπε να 'ναι έτοιμος, με ποδιά καθαρή και το δεματάκι με το φαΐ του στο χέρι.
Για το φαΐ δεν τον έμελλε και τόσο· «πού σε ξέρει ο άλλος τί τρως και τί δεν τρως»! εκείνο που τον επείραζε ήτανε η ποδιά.
— «Η συγκέντρωσις θα γίνει εις την αυλήν του σχολείου. Θα έλθετε όλοι καθαροί και τακτικοί και με το καλαθάκι σας ο καθείς με το φαγητόν του».
Και τα μάτια του δασκάλου, όταν έλεγε «θα έλθετε καθαροί» έπεσαν ακριβώς στην ποδιά του Δημητρού.

Καλοκαιρινή απόδραση

Όταν ήμουν δάσκαλος - Ιωάννης Κονδυλάκης

Τα μαθήματα ήρχισαν με μίαν προσλαλιάν προς τους μαθητάς, εις την οποίαν είπα τα εξής περίπου:

«Δεν είμαι από τους δασκάλους τους οποίους εγνωρίσατε μέχρι τούδε. Θέλω να γίνω φίλος σας και όχι τύραννος, να σας φανώ ωφέλιμος και όχι να σας κάμω δειλούς και ταπεινούς· να με σέβεσθε και να με αγαπάτε και όχι να με τρέμετε. Μερικοί από σας άλλως τε κοντεύει να έχετε την ηλικίαν μου. Έως χθες ήμουν κι εγώ μαθητής και δεν επιθυμώ να με μισήσετε, όπως εμίσησα εγώ μερικούς από τους δασκάλους μου. Δεν θ' απαιτώ να μαθαίνετε μεγάλα πράγματα, τα οποία να μη σας αφήνουν καιρόν να παίζετε, ως απαιτεί η ηλικία σας. Αλλά τα ολίγα αυτά εννοώ να τα μαθαίνετε καλά. Φρονώ ότι με το γλυκύ θα κάμωμεν καλύτερα την εργασίαν μας, ενώ οι άλλοι δάσκαλοι νομίζουν απαραίτητον το ξύλον και τας ύβρεις. Σας παρακαλώ, μη με αναγκάσετε να πιστεύσω ότι έχω άδικον και ότι έχουν δίκαιον οι άλλοι δάσκαλοι».
Οι μαθηταί μου ήκουσαν τους λόγους μου με έκπληξιν, ήτις επί τέλους μετεβλήθη εις ακτινοβόλημα χαράς.
 — Λοιπόν, είσθε σύμφωνοι; τους ηρώτησα.

 — Σύμφωνοι, απήντησαν.
Και ετήρησαν την υπόσχεσίν των, όπως ετήρησα κι εγώ την ιδικήν μου.


πηγή: Ιωάννης Κονδυλάκης, Όταν ήμουν δάσκαλος και άλλα διηγήματα

με το φεγγάρι για πανί ...

Ο κύριός μου - Ζωρζ Σαρή

       Η πέμπτη δημοτικού έστεκε όρθια μπροστά του.
        — Καλημέρα, είπε. Είμαι ο δάσκαλος σας.
        — Και πώς σε λένε, ρε;
       Ο δάσκαλος με τα μάτια έψαξε να βρει τη φω­νή. Ο μαθητής είχε κοντοκουρεμένο 
       μαλλί  και το πρόσωπο του ήταν πασαλειμμένο σκόνη και μύ­ξες.

       Ο δάσκαλος τον πλησίασε κι έκανε να του χαϊ­δέψει το κεφάλι, όμως το αγόρι
      τραβήχτηκε προς τα πίσω.

—    Και σένα πώς σε λένε;

—    Πασχάλη, ρε.

 —  Εμένα με λένε Γιώργο. Χαίρω πολύ, Πασχά­λη Ρε.

 —  Πασχάλη, χωρίς Ρε.

—    Συγγνώμη, νόμιζα πως Ρε είναι το επώνυμο σου.

H Eκπαίδευση στη Σουηδία

• Ένα καινούργιο σχολικό σύστημα στη Σουηδία εξαφανίζει τη σχολική αίθουσα όπως τη γνωρίζαμε και την αντικαθιστά μ' ένα περιβάλλον που ενθαρρύνει την "περιέργεια και τη δημιουργικότητα" των μαθητών. 

Το πρώτο καλοκαιρινό μπάνιο (ας ελπίσουμε όχι και το τελευταίο)

 Βελίκα - Λάρισα  3/7/2015

KAΛΟ ΜΗΝΑ